Tue Apr 06 2021 · 4 min read

Where Am I Now?


Ներկայի և ապագայի միջև, հետցնցումների միջև, ութ կին լուսանկարիչներ հարցնում են. «Ո՞ւր եմ հիմա ես»։

 

Post-trauma, when the imperative to continue existing before one is able to deal with the breakdown of a way of existence that was once valid, between the now and the future, between aftershocks, eight female photographers ask, “Where am I now?” 

 

| Տաթեւ Հակոբյան | Tatev Hakobyan

 

tatevhakobyan

 

Լռվել եմ: Ուզում եմ շարժվեմ, բայց չգիտեմ ուր, ոնց ու ինչի: Մտովի ինձ բաժանում եմ ինձնից, բազմապատկում, հանում, գումարում եմ ինձ: Ինձնից՝ ինձ եմ անցնում, հետո հակառակը, ինձնից՝ ինձ: Քանդում-հավաքում եմ ուղեղիս մեջ կեղտոտ ամանները, ցավակցողների կոշիկները, օրվա վերջ խանութի դարակներին մնացած անտեր հացերը: Չեմ շարժվում: Պապուս գործիքների դարակում չորացած մոմենտի պես: Էդ մոմենտին թարթում եմ: Չէի մտածել: Էդ էլա շարժում:

I’m stuck. I want to move but don’t know where, how or why. I mentally disassociate from myself, I multiply myself, subtract, add me to myself. I go from self to self and then the other way around from self to self. I construct and reconstruct the dirty dishes in my mind, the shoes of the mourners, the loaves of bread left unwanted on a shelf in a store at the end of the day. I do not move. Like that dried up glue/MOMENT/ in my grandfather’s tool drawer. Then, in that moment I blink. It never dawned on me. That, too, is movement.

 

 

| Աննա Դավթյան | Anna Davtyan

 

anna davtyan

 

 

 

եւ կլինի տունը, որ չի ունենա հասցե,

եւ պարտության տեղ չի սահման(վ)ի

Անուշ Քոչարյան

 

and there will be the house, with no address,

and there will be no place for defeat to be (de)marked. 

Anush Kocharyan

 

 

| Նազիկ Արմենակյան | Nazik Armenakyan 

nazikarmenakyan 1
nazikarmenakyan 2

Դեռ կյանք: Դատարկ տարածքում՝ հղի նրանով ինչ եղել է այնտեղ։

Life, still. An empty space, expectant with that which happened there.

 

 

| Անահիտ Հայրապետյան | Anahit Hayrapetyan

 

anahithayrapetyan

 

 

Երևի ես արդեն գրել եմ բոլոր բանաստեղծությունները պատերազմից առաջ,

Իսկ հիմա տափաստանային ծանրությամբ ծորում են արցունքները,

Քարերը լցվել են ներսս, առել, կանգնել եմ,

Քարերս ո՞ւր լցնեմ, այ քուր, նայում եմ, չորս կողմը ավեր է։

 

I think I have already written all the poems before the war,

And now the tears are flowing with the weight of the steppes,

Rocks have filled up my insides, I carry them, and stand there, 

Where shall I unload them, sister? All around me is destruction.

 

 

| Փիրուզա Խալափյան | Piruza Khalapyan

 

piruzakhalapyan

 

 

 

Ես, սպիտակ պատը, աթոռը և կարի մեքենան:

Լուսանկարի նկարագրությունը կարելի է շարադրել շատ պարզ, մի քանի բառերի օգնությամբ: Բովանդակությունը սակայն պատուհանից ներս թափանցած լույսն էր, որ լուսանկարվեց ու անհետացավ:

 

Me, the white wall, the chair and the sewing machine. The photograph can be described simply, its content however is the light that came in through the window, had its picture taken and then disappeared. 

 

 

| Սոնա Գեւորգյան | Sona Gevorgyan

 

sonagevorgya

Քվանտային թռիչք

(Միրոյին)

Թռիչքդ մոտալուտ
Ինձ կանհանգստացնի,

Բայց միտքս մինչդեռ՝
Հենափայտերն են ընկերներիդ։

Ես այստեղ եմ, տե’ս՝
տարածքն է, որտեղ
Կլսես ձայնը ճախրող թեւերիս։

Կգնաս, գիտեմ՝ որոնելու քեզ
պատերազմից հետո տարածքներում այլ,
Չեմ հասկանա քեզ՝ լինելով քեզ կես,

Ների’ր ինձ, հոգի’ս։

Քեզ ճանապարհներ կսպասեն անհուն,
Ինձ էլ հանդիպում՝ լավագույն «ես»-իս։

Միտքս՝ թռիչքդ՝ է։

 

21.03.21
Խնածախ, Ասկերան
Գալստյան կիրակի

Quantum flight  

(to Miro)

Concerned am I,
About your flight to come.

Meanwhile you leave, I stay -
alongside my thoughts of your friends with crutches.

Look, I am here, in this space, where only 
you can hear the sound of the soar of my wings.

You go towards directions
In search of yourselves, probably,
Other than what was left after the war.

Forgive me, my soul,
If I may?
I might not follow you.

The never-ending pathways await you
While I seek on my way to meet my best self, too.

Your flight is on my mind.

21.03.21
Khnatsakh, Askeran
Advent Sunday

| Գայանե Հարությունյան | Gayane Harutyunyan 

gayaneharutyunyan 1

 

Իմ մանկության ծառը, որ հայրս ընկերների հետ տնկեց մեր բակում` ամենաթանկ ու լուռ ցավն է: Ծառը տնկեցին որպես իրենց, իմ ու ընկերներիս` Արմենի ու Կարենի ընկերության խորհրդանիշ: Ծառը մեծացել է, մենք էլ: Արմենը չկա: Հիմա մեզնից ոչ ոք չի ապրում այդ բակում: Ամեն անգամ երբ ոտքերս ինձ տանում են բակ, ես նորից փոքրանում եմ այդ ահռելի ծառի առաջ:

gayaneharutyunyan 2

 

The tree of my childhood that my father planted with his friends in our courtyard is the most precious and silent pain. The tree was planted as a symbol of friendship, theirs and mine with my friends Karen and Armen. The tree has grown, so have we. Armen is no longer. None of us live in that yard now. Every time when my feet take me to the courtyard, I whither in front of that immense tree.

 

 

| Նելլի Շիշմանյան | Nelli Shishmanyan

 

nellishishmanyan

 

Իմ խառը, բազմաբնույթ օրակարգը, թերևս միակ դեղատոմսն է` փշրված էությունս դանդաղ հավաքելու:

Երբ ասում եմ. "ես", իմ "ես"-ին ինքնաբերաբար ավելանում են նաև գերակտիվ երեխաներս ու մեր մեծ, բրդոտ հակասթրեսը` Էբբին:

 

My busy, diverse agenda is the only prescription to slowly reassemble my shattered essence. 

When I say “I,” I naturally add to my “self” my hyperactive children and our big, furry antistresser, Abby. 

 

 

 

| Ռուբինա Մարկոսեան | Roubina Margossian  

 

where am i now

 

Կասեցված, ծփացող, բացահայտված, պարտավորված, պարտական, անտեղի, հոգնած, անհույս, հուսադրող, անհանգիստ, անզգա, այստեղ, բացակա, այնտեղ, հայրենասեր, պարտված, օգտակար, անօգուտ ...

Suspended, floating, exposed, obliged, indebted, inpatient, tired, hopeless, hopeful, worried, numb, here, absent, there, patriotic, defeated, useful, useless … 

 

All rights reserved by EVN Report
Developed by Gugas Team